شعر “خضر مسیحای بهاری‏” سروده حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ جعفر ناصری به مناسبت رحلت حضرت آیت الله العظمی بهجت قدس سره‏ :
🔸اى در کنف رحمت حق سارى و جارى‏
وى همسفر مرحمت حضرت باری
🔹میعاد تو کى بود و کجا بود که امروز
این‏گونه شدى از همه خلق فرارى‏
🔸پژمرده شد از داغ تو هر لاله که دیدیم‏
روحى بدم اى خضر مسیحاى بهارى‏
🔹دل‏مرده ز تاریکى ایام فراقیم‏
اى جان چه توان کرد به این ضربت کارى؟!
🔸رحم ار به من امروز نکردى، عجبى نیست‏
تا خود چه کنى با دل یک دشت قنارى؟
🔹عالَم ارنى گفت و تو لا گفته ‏اى امروز
رحم آر که سودى نکند گریه و زارى‏
🔸بشکست سبو، جام تَرک خورد و خُم مى‏
افتاد ز رونق هنر باده گسارى‏
🔹شد غمکده دنیا و صفا رفت زمشعر
بیتوته از این پس به منا ماند و خمارى‏
🔸اى رهبر دلسوختگان! رسم وفا نیست‏
یک مشت مصیبت‏ زده را هیچ شمارى‏
🔹جمعى به تو مشغول و گروهى زتو فارغ‏
این سان شود امروز جدا جنت و نارى‏
🔸آن را که نصیب از مى توحید ندادند
ترسم که شود قصه اسفار حمارى‏
🔹گفتى که در این باغ تو گل باش و گرنه‏
جهدى کن و از دست مده مسند خارى‏
🔸یا مرد چنین باش و دل از غیر بپرداز
یا دست مزن در کمر و زلف نگارى‏
🔹«جعفر»! غم ایام از این داغ چشیدى‏
پس قدر بدان باقى این قوم و ذرارى