کد مطلب:۹۵/۸۶/۹۶

در روایتی از رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله  آمده است: خواب مؤمن يك جزء از ۴۶ جزء نبوت است.[۱] مرحوم فیض کاشانی قدس‌سره معنای لطیفی برای اين ‌روايت فرموده ‌است؛ ایشان مي‌‌‌فرمايد:

تمام امور، در شش‌ماه اول در خواب به رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله ارائه مي‌‌‌شد. بعد از شش‌ماه و طی ۲۳ سال ـ از چهل‌سالگي تا ۶۳ سالگي ـ بر ايشان وحي نازل مي‌‌‌شد. شش‌ماه نسبت به ۲۳ سال، يك‌چهل‌وششم است.[۲]

با توجه به این‌مطالب، مؤمن هم در این يك‌چهل‌وششم راه دارد؛ یعنی می‌تواند قضایا را در خواب، به طور صحیح ببیند. البته دیدن اين امور در خواب، مقدماتي دقیق لازم دارد. عالم خواب، عالم اختيار نيست. مقدمات خواب صحیح، پاك و زلال‌بودن تمام افکار انسان است. افکار ناشایست و اشتغال به معصیت، راه ورود ملائكه را مخدوش مي‌‌‌كند و راه القاء شیطان را باز می‌نماید؛ يعني شیطان، حق را با باطل مخلوط می‌کند و آن را به مؤمن القاء می‌نماید؛ مثلا اگر مؤمنی دچار دروغ‌گویی شد یا اگر لقمه حرام یا شبهه‌ناک خورد، تمثلاتش که باید موجب القاء یک معرفت معنوی باشد، یکدست و زلال نیست و چه بسا شیاطین هم در آن رخنه می‌کنند؛‌ لذا خواب‌‌‌های او قابل اعتماد و اعتبار نيست؛ ولي اگر مؤمن، با مقدماتي صحيح وارد شد، معارف زلال و ناب، نصيبش مي‌‌‌شود.

[۱]. عَنْ عُبَادَةَ بْنِ الصَّامِتِ أَنَّ النَّبِيَّ صلی الله علیه و آله قَالَ: رُؤْيَا الْمُؤْمِنِ‌‌‌ جُزْءٌ مِنْ سِتَّةٍ وَ أَرْبَعِينَ‌‌‌ جُزْءاً مِنَ النُّبُوَّة(بحار، ج۵۸، ص۱۹۲).

[۲]. وافی، ج۲، ص۷۵٫