بسم الله الرحمن الرحیم

کد مطلب:۹۵/۸۷/۱۰۵

حضرت ابراهيم علیه‌السلام فرمود:

وَإِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفين‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌؛[۱]

و چون بيمار شدم، او مرا شفا مى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بخشد.

به خاطر اين است كه بيماری‌ها و درمان‌های كسي كه در مسير توحيد است با دیگران فرق دارد. این‌گونه افراد، شفا و درمان را مستقیم از خداوند می‌گیرند. البته بعضی از مردم، مطلب را خلط مي‌كنند و بلافاصله مي‌گويند: پس دكتر نرويم؟! در جواب باید گفت: مسیر این افراد با دیگران متفاوت است. كسي که در مسير توحيد است، بيماري يا مشكلی كه برای او پیش مي‌آيد، بيشتر مربوط به خود او و مسیر او است، نه چیز دیگر. بنابراین با توحيد زودتر درمان مي‌شود تا با دارو. سر و کار آن‌ها با خدا است.

بعضی مواقع است که فقط كافي است برای آن شخصی که مشکل به وجود آمده است، تذکر حاصل شود تا این‌که درمان شود. اين يك پله تنزّل‌يافته معنايي است كه برای این کار مي‌شود تصور كرد؛ البته معنايي دقيق‌تر هم دارد. از جمله مصادیق این قاعده مشکلات و مریضی هایی است که ما غالبا در آخر عمر پیدا می نماییم. ما اواخر عمر عمدتاً در مشكل قرار مي‌گيريم که آن مشکلات را الآن با رجوع به خدا و دعا می‌شود برطرف کرد. آن مشکلات در اواخر عمر به ‌خاطر این است که يأس نسبت به مردم و توجه به حق‌تعالي پيدا كنيم و همچنین دفتر اعمال ما تصفیه شود. اگر ما در ايام عادي عمرمان درصدد كسب اين سه زاويه باشيم، هم قبل از مرگ راحت‌تریم و هم می‌توانیم مرگ راحتي داشته باشيم.

کسانی که با سنن رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم آشناترند، این‌ها ذخیره‌ای برای ایام پیری آن‌ها می‌شود و در آن ایام نیز آرامش دارند؛ اما کسانی که به یمین و شمال می‌زنند و فقط در جمع‌کردن اصطلاحات و الفاظ هستند، مشکلاتشان نیز در اواخر عمر بیشتر است. اگر کسی بتواند معنا را در خودش روزبه‌روز ارتقا دهد جمع آن اصطلاحات اشکالی برای او ایجاد نمی‌کند؛ بلکه برای او مفید است؛ اما اگر کسی فقط به دنبال جمع الفاظ بوده است، در اواخر عمر دچار عوارضی می‌شود. دفتر مقدرّات بشر، آن‌قدر گسترده است كه سرنوشت دو نفر مثل هم نيست؛ اما ورود به اين دفتر برای انسان آسان نيست.

———————————————————

[۱]. سوره شعراء، آیه ۸۰٫