بسم الله الرحمن الرحیم

کد مطلب:۹۶/۸۶/۹۲ 

خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید:

وَ لاتَشْتَرُوا بِآياتي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ثَمَناً قَليلاً؛[۱]

آيات مرا به بهايى اندك نفروشيد.

شايد ما ابتدا تصور كنيم كه اين علماي يهود، آيات الهي را معامله مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كردند؛ در حالی که ممكن است ما هم از مصاديق اين آیه شریفه باشيم. به این بیان که نكات و نقاط مثبت، لحظه‌به‌لحظه در زندگي ما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آيد و اين‌ها آيات الهي هستند. همين كه براي من اقبالي آمد -چه به صورت توجهات مقطعي و چه به صورت توجهات عمیق- اين‌ها آيات الهي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند که سر راه من قرار داده شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. تعبير قرآن، لطيف است؛ مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فرمايد:«وَ لاتَشْتَرُوا بِآياتي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ثَمَناً قَليلاً»؛ يعني اگر همه دنيا را هم در مقابلش بگيري، ثمن قليل گرفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اي. همه دنيا هم در مقابلش ثمن قليل است.

آن وقت به‌خاطر اینکه به اقبال قلبم به سمت حق‌تعالي، توجهي نكردم و روي حال خودم پاگذاشتم؛ لذا بايد تاوانش را محكم بدهم و در این صورت خداوند، انسان را فراموش می‌كند:

قالَ كَذلِكَ أَتَتْكَ آياتُنا فَنَسيتَها وَ كَذلِكَ الْيَوْمَ تُنْسى؛[۲]‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

همان‌طور كه تو از ديدن آيه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاى ما خود را به كورى زدى و آن‌را فراموش كردى، ما نيز امروز تو را فراموش كرديم.

———————————————————-

[۱].سوره مائده، آیه ۴۴٫

[۲].سوره طه، آیه ۱۲۶٫