بسمه تعالی

کد مطلب: ۹۶/۸۶/۱۷۶

روایاتی نقل شده است که اعمال انسان دوشنبه‌ها و پنجشنبه‌ها بر امام علیه‌السلام عرضه می‌شود.[۱] غير از احاطه شهودي كه امام زمان علیه‌السلام بر همه عالم دارند، از طرف عالم غيب، عصر دوشنبه و پنجشنبه هر هفته، پرونده اعمال همه، خدمت آن حضرت عرضه مي‌شود. صاحب الزمان اينجا معني مي‌شود كه ریز اعمال یعنی حدود شش ميليارد پرونده را در یک لحظه باید نگاه كند؛ همه را هم بداند و همه را نظر بدهد. اين يك تفاوت است بين قدرت امام و علم امام با بقيه افراد. این کار دو بار در هفته تكرار مي‌شود و آن حضرت براي خيلي از افراد هم دعا مي‌كنند. ببينيد چه اتفاقي مي‌افتد و آن حضرت چه ارتباطی با زمان دارند كه تمام اين پرونده‌ها را در يك مدت كوتاهي نگاه كنند و نظر بدهند.

روز پنجشنبه‌ای بود که خدمت آیت الله كشميري ‌قدس‌سره بوديم و يك حالت غم و غصه‌اي همه را گرفته بود. يك نفر پرسيد: چرا اين‌قدر امروز دل همه ما گرفته‌ است؟ ايشان فرمودند: به خاطر عرض اعمال است.

اعمال افراد، خوب نيست؛ لذا حضرت متأثر مي‌شوند. اين تأثر دوباره به روحیه شیعه، نزدیکان و اطرافیان منعكس مي‌شود. مشكلات فردی و اجتماعي زياد است.

آنچه كه مردم به آن مبتلا مي‌شوند از یک حیث با دست خودشان پايه‌هايش را گذاشته‌اند. كفار، مسلّط بر مسلمان‌ها هستند. خون ريخته مي‌شود. ریختن خون، در عالم غيب، آثار ناراحتي زیادی ايجاد مي‌كند. وقتي خداوند فرمود مي‌خواهم بني آدم را بيافرينم، ملائكه گفتند:

أَ تَجْعَلُ فيها مَنْ يُفْسِدُ فيها وَ يَسْفِكُ‏ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قالَ إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُون؛‏[۲]

آيا كسانى را جانشين مى‏كنى كه فساد كنند و خون‌ها بريزند؛ در حالى كه ما تو را تسبيح و تقديس مى‏كنيم؟ خداوند فرمود: من چيزى مى ‏دانم كه شما نمى‏دانيد.

در همين بن‌بست‌هاي امروزه روزنه‌هايي به سمت امام زمان علیه‌السلام هست كه ما از آن دور هستيم. راه‌هايي هست كه بعضي‌ها نصيب پيدا مي‌كنند، بهره مي‌برند، مورد عنايت و نوازش قرار مي‌گيرند؛ اما كدام شيعه هست كه آن‌قدر سختی کشیده باشد كه حضرت، خاطر او را بخواهند، نوازشش كنند و به او عنايت كنند. چنین افرادی خيلي نادر هستند. چون غالباً افراط و تفريط‌هاي ما نمي‌گذارد نوبت به نوازش حضرت برسد؛ حتي اگر ما یکی از اولياء خدا را ببينیم، بايد يك فصلي ما را سرزنش كند كه چرا چنین اعمالی انجام داده‌ای؟ چرا غفلت مي‌كني؟ چرا اهتمام به راه خدا نمي‌دهي؟ چرا زمان را از دست مي‌دهي؟ ما مستحق اين نوع برخوردها هستيم.

زحمت انبیا در عمل

پيغمبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم ده سال، شب‌ها روي پاي مباركشان مي‌ايستادند و قرآن مي‌خواندند.[۳] آيه نازل شد كه:

طه، ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى؛‏[۴]

ما قرآن را بر تو نازل نكرديم تا خود را به زحمت بیاندازی.

خداوند اين‌گونه پیامبر را نوازش مي‌كند؛ ولي بعد از ده سال که به خودش صدمه زده و سختی کشیده است.

حضرت شعيب علیه‌السلام آن‌قدر از محبت خداوند گريه كرد تا نابینا شد. خداوند چشم‌هايش را بینا کرد. دوباره گريه كرد تا نابينا شد. دوباره خداوند شفايش داد. مرتبه چهارم وقت نوازشش رسيد. خداوند فرمود: شعيب! چرا اين‌قدر گريه مي‌كني؟ اگر از ترس جهنم است، ما جهنم را بر تو حرام كرديم و اگر از شوق به بهشت است، ما بهشت را بر تو واجب كرديم. گفت: نه؛ گریه من به سبب عشق به تو است. خداوند فرمود: اگر اين است، من يكي از انبياء مرسل به نام موسي را مي‌فرستم که به تو خدمت کند.[۵]

———————————————————————————————————————————

[۱]. یکی از روایات عرض اعمال، روایت شیخ طوسی رحمة الله علیه در کتاب تبیان است که ذیل تفسیر آیه شریفه «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ» فرموده‌اند: رُوِيَ فِي الْخَبَرِ- أَنَّ الْأَعْمَالَ‏ تُعْرَضُ‏ عَلَى النَّبِيِّ صلی الله علیه و آله و سلم فِي كُلِّ إِثْنَيْنِ‏ وَ خَمِيسٍ‏ فَيَعْلَمُهَا وَ كَذَلِكَ تُعْرَضُ عَلَى الْأَئِمَّةِ علیهم السلام‏ فَيَعْرِفُونَهَا وَ هُمُ الْمَعْنِيُّونَ بِقَوْلِهِ‏ وَ الْمُؤْمِنُونَ‏؛ اعمال امت بر پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم در هر دوشنبه و پنجشنبه عرضه مى‏گردد و نشان داده مى‏شود. پس آنها را خواهد شناخت و همچنين اعمال امت بر امامان هم نشان داده مى‏شود زيرا آنان قائم مقام پيامبرند و مقصود از مؤمنون در آيه شريفه مذكور ائمه (علیهم السلام) هستند. (محاسبة النفس ابن طاوس، ص۱۶)

[۲]. سوره بقره، آیه ۳۰٫

[۳]. عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) … لَقَدْ قَامَ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) عَشْرَ سِنِينَ عَلَى أَطْرَافِ أَصَابِعِهِ، حَتَّى تَوَرَّمَت قَدَمَاهُ، وَ اصْفَرَّ وَجْهُهُ، يَقُومُ اللَّيْلَ أَجْمَعَ، حَتَّى عُوتِبَ فِي ذَلِكَ، فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: طه* ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‏ بَلْ لِتَسْعَدَ بِهِ (البرهان، ج‏۳، ۷۴۸).

[۴]. سوره طه، آیه ۱ و ۲٫

[۵]. علل الشرائع، ج‏۱، ص۵۷٫