بسمه تعالی

کد مطلب:۱۹۰/ ۸۵/ ۹۶

میزان درک اموات در عالم برزخ نسبت به حضرت بقية الله علیه‌السلام به همان مقداری است كه در دنيا آن حضرت را  درك می‌کنند. اگر آنتن گيرنده قلب انسان در دنيا، مکان حضرت علیه‌السلام را درك كند، به همين نسبت در عالم برزخ بهره مي ‏برد. بعضي از مطالبی که گفته مي‏ شود به خاطر كم‌اطلاعي در اين زمينه است. شخصي که پدرش رباخوار عجيبي بود مي‏ گفت: «سر قبر پدرم رفتم و گفتم: بابا! امشب، شب جمعه است. تو که کنار امام حسين علیه‌السلام نشسته‏ اي، اين مشكل من را به حضرت بگو». این پسر فكر مي‏ كرد كه وقتی شخص فوت می‌کند، او را مستقیما در جوار حضرت اباعبدالله علیه‌السلام مي‏ برند. بخش زيادي از اموات هنوز بر سر قبر حضرت سيد الشهداء علیه‌السلام مي‏ روند؛ اما آن قالب روحي حضرت را نمي ‏توانند درك كنند. تمام اين قواعد، تحت قاعده آن قسمت دعاي سمات هست كه می‌فرماید: «فوق احساس الكروبين»؛ یعنی تكلم خداي متعال با حضرت موسي فوق احساس كروبين است.

اين‌طور نيست كه چون حضرت در عالم ماده و دنيا زندگي مي ‏كنند، اين شخص در عالم برزخ بتواند مکان حضرت را دقيقا نشان بدهد يا ببيند. خود حضرت وجودشان و حركاتشان، فوق احساس كروبين است. اينكه امام حسن عسكري علیه‌السلام فرزندشان را به اختفای ظاهری و باطنی سفارش مي ‏كردند، به خاطر این بوده است که اگر قضايا ظاهري شد و بين دو نفر ردّ و بدل شد، شياطين از قضایا اطلاع می‌یابند و آن را دنبال مي ‏كنند. حتي نواب اربعه، این مسأله را ملاحظه مي‏ كردند؛ چون اگر شياطين بشنوند، اطلاعات را به شياطين انسي القا مي ‏كنند؛ مثلا بعضي از انسان‏هاي شرّ را حسّاس مي ‏كنند كه ببين در اين خانه چه خبر است و اسباب زحمت می شوند.