بسمه تعالی

کد مطلب:۲۰۶/ ۸۷/ ۹۶

ما مي گوييم الگوهايمان اهل بيت علیهم السلام هستند؛ ولي این فقط يک تخيل است. الگوهاي عملي ما خيلي [تنزل پیدا می کند و] پله مي خورد و خود همين، از تنزّل مرتبه  ايماني ما حکايت مي کند. یکی از بزرگ ترین مشکلات ما همين است. آن کسي که به الگو برداري از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم و از اميرالمؤمنين علیه السلام رسيد تا حدودي تضمين شده است. در ادعيه، همين را به ما ياد مي دهند:

يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ، يَا عَلِيُّ يَا مُحَمَّدُ، اكْفِيَانِي‏ فَإِنَّكُمَا كَافِيَايَ، وَ انْصُرَانِي‏ فَإِنَّكُمَا نَاصِرَاي‏؛[۱]

ای محمد و ای علی، ای علی و ای محمد! مرا کفایت کنید، همانا شما کفایت کننده من هستید. و مرا یاری کنید که همانا شما یاری کننده من هستید.

بايد رسول خدا و اميرالمؤمنين علیهماالسلام يک جايگاه حقیقی در دل انسان داشته باشند. آن وقت در اين مسير نگاه کنيد بعضی ها جايگاه حقيقي را به تلويزيون مي دهند، بعضی ها الگوی دینی خود را امام جماعت محله خود قرار می دهند. اين چقدر فاصله هست تا پيغمبر خدا! این محدود است، و ديگر نمي شود برایش کاري کرد.

درک همين نسبيت و فاصله، کار هر قلبي نيست. انسان وقتی يک مقدار در خودش رفت، جايگاه خود را پيدا مي کند. ما هنوز جايگاه مان را پيدا نکرده ايم و برایمان مبهم و تخيّلي است؛ ولي اگر کسي جايگاه خود را پيدا کرد، خيلي از قضايا براي او روشن مي شود، رفتار او عوض مي شود، صفات او فرق مي کند و خيلي از زواياي کار او را قسمت الهي مي گيرد. بخش هاي فاعله  قواي آسماني، براي بعضي فعال است.

اگر انسان جايگاه خود را بشناسد، خيلي پيش مي رود. معنويت، يک تخيّل نيست که بگوییم: هر کسی بخواهد آدمی خوبی بشود، با صرفِ این خواستن، معنویت دارد. معنويت سلطنتي دارد که از وقتي وارد آن شدي، بايد پاي آن بها بدهی.

——————————————————————

[۱]. دلائل الامامة، ص ۵۵۲٫