بسمه تعالی

کد مطلب:۲۲۳/ ۸۶/ ۹۶

موانع و مشكلات، مؤمن را زير چرخ‌دنده‏ هاي مشكلات، مهذّب مي ‏كنند. مؤمني كه از ابتدا، توفيق تذكرات خاص يا اقدام‏هاي سنگين توحيدي را ندارد، بعد از مدتي بر اثر فشارها همين‏ها را پيدا مي‏ كند.

 يك گوهر گرانبهايي در وجود انسان هست که اگر حيات پيدا كند، همه استعدادها تحت‌الشعاع آن هستند.

ما شبيه كسي هستيم كه گنجي دارد؛ اما خاك و خاشاك، روي آن را گرفته است و نمي‏ تواند بهره ‏برداري كند. انسان سعي و تلاش مي‏ كند و ناگهان مي ‏بيند مشكلي پيدا شد؛ تا مي‏ آيد به رفع آن مشکل مشغول شود، از طرف دیگر دوباره مشکل مي ‏آيد؛ ولي چاره‏ اي نيست و جاي ديگر خبري نيست. باید در این طریق استقامت کرد.  

از مرحوم ملاحسينقلي همداني نقل شده است: من در جواني بسیار سعي مي ‏كردم و هيچ دري براي من باز نمي ‏شد. هر چه توسل پیدا مي‏ كردم فايده نمي ‏كرد. روزی در صحن اميرالمؤمنين عليه‏السلام با حال یأس نشسته بودم، تا این‌که كبوتري آمد و نظر من را به خود جلب كرد. كبوتر گرسنه بود و يك تكه نان خشك آنجا افتاده بود. يكي دو نوك به آن زد و رفت. من نشسته بودم و در فكر بودم که ديدم دوباره آمد نوك زد. ديد آن نان سفت است، رفت. برای بار آخر آمد و آن‌قدر به آن نان خشک نوك زد تا این که آن را خورد. من از آن کبوتر درس گرفتم و با خود گفتم: در مسيري قرار گرفته ‏اي كه جاي ديگر خبري نيست، استقامت كن:

إِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَ‏ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتي‏ كُنْتُمْ تُوعَدُون؛‏[۱]

آن‌هايى كه گفتند پروردگار ما اللَّه است و بر گفته خود پافشارى و استوارى هم كردند، ملائكه بر آنان نازل شده، می‌گويند نترسيد و غم مخوريد و به بهشت بشارت و خوشوقتى داشته باشيد بهشتى كه در دنيا همواره وعده ‏اش را به شما مى‏ دادند.

——————————————————

[۱]. سوره فصلت، آیه ۳۰٫