کد مطلب :  ۹۴/۸۵/۱۵

مطالب متنوعي در قرآن هست. مطالبي هست كه ظاهرش شيرين است؛ اما درک باطن آن مهم‌تر است و كليد درک آن، تهذیب نفس است. ورود هر علمی به درون انسان، از کانال نفس است. اگر نفسي آلوده و گناه‌كار شد، اگر وجداني غيرآرام شد، اگر نفسي تنبل و شهوت‌ران شد، مثل كانال لجن‌زاري است كه قرار است آب زلال از آن عبور كند؛ مسلّم است آن آب زلال، بوی تعفّن مي‌گيرد و از بين مي‌رود. بویي كه اين آب زلال مي‌گيرد مانند عقاید انحرافی است که سراغ علوم فراگرفته انسان می‌آید و انسان نمي‌داند این عقاید از كجا آمده است؛ اما نفسی که مهذّب شد، علومی را که دریافت می‌کند، پاک و زلال است.

گاهی برخی افراد که اهل قلم هستند و چنين انحرافاتی دارند، این انحرافات فکری را به كتاب‌نويسي سرايت مي‌دهند و دنيايي را آلوده مي‌كنند. حتي بعضی افراد که اهل علوم عقلي بوده‌اند، باعث انحراف عقيده‌ مردم شده‌اند. اين انحرافات، به سبب آلودگي نفس است. شخصی که اهل دنيا است و کانال ورودی او برای درک حقایق، زلال نبوده است، مقداری از اين كتاب و مقداری از آن كتاب، مطالعه می‌کند و مقداری هم خودش اضافه می‌کند؛ ولي به خاطر همین آلودگي‌ها نمی‌تواند علوم را به صورت زلال، به دیگران ارائه ‌كند.

بعضی افراد آن قدر در بعضی علوم غرق می‌شوند كه از اهل بيت علیهم‌السلام فاصله مي‌گیرند؛ زیرا كانال نفس آن‌ها لجني است و نمي‌تواند علوم را به طور صحيح از این کانال عبور بدهد؛ به همین خاطر اهل بيت علیهم‌السلام را كنار مي‌گذارد. اصلاً نفس این افراد، سليقه و ساختار روح آنها، به گونه‌ای است كه مي‌پسندد يك كتاب در فلان مسأله توحيدی هم بنويسند، ولي از آن مسیر مشخص خداپسندانه و نوراني، بيرون مي‌آيند؛ يعني از اهل بيت علیهم‌السلام ذکری به میان نمی‌آورند. آنها نظرات خاصي برای خود پيدا مي‌كنند که به خاطر آلودگي‌هاي نفس آنها است.

نفس بايد پاك، زلال و خدايي باشد تا علوم را صحیح دریافت کند. اگر نفس پاك شد، علم الکتابی به او
می آموزند که مطالب علمي از جمله اسرار چينش قرآن و فلسفه  احكام، تشريع و غیره در آن وجود دارد. خداوند متعال در قرآن کریم آن قدر چينش‌ها را زيبا كرده است كه «ولبطن بطنه بطن الي سبعین بطناً».[۱] قرآن کریم، يك ظاهر و يك باطني دارد؛ همان باطن يك ظاهري دارد و يك باطني؛ دوباره آن باطن يك ظاهري دارد و يك باطني که تا هفتاد بطن، پيش مي‌رود.

[۱]. تفسیر فرات کوفی، ص ۱۷٫