کلام راهبر
اهميت تلاوت قرآن در کلام مقام معظم رهبري حفظه الله
[معاوية بن عمار نقل مي‌کند: امام صادق ع فرمودند: در وصيتي که پيامبر اکرم ص  به علي ع داشتند، چنين سفارش نمودند: «اي علي تو! را به خصلت‌هايي سفارش مي‌کنم. اين وصيت را از من حفظ کن». سپس اين‌گونه دعاکردند: «خدايا! علي را ياري کن». بعد از آن، خصلت‌ها را برشمردند.۱ ]
فقراتي از اين وصيت را قبلاً خوانديم. [در ادامه آن روايت چنين آمده است:]
وَ عَلَيْكَ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ عَلَى كُلِّ حَالٍ‏.
توصيه مي‌فرمايند به تلاوت قرآن. با قرآن بايد مأنوس شد. اگر در جامعه اسلامي، در کشور ما يک جمع قابل توجهي از مردم با قرآن انس پيدا کنند، به طوري که مفاهيم قرآني در ذهن اين‌ها وجود داشته باشد، زنده باشد، به نظر بنده حرکت اسلامي جامعه، تضمين شده است. حالا نمي‌گوييم همه مردم؛ اگرچه اين مطلوب‌تر است؛ اما براي اينکه انسان، واقع‌بينانه حرف بزند، يک جمع قابل توجهي، مثلاً چند ميليون از جمعيت کشور، جوري باشند که با قرآن مأنوس باشند.
و اين هم نمي‌شود مگر به تلاوت دائمي قرآن. قرآن را نبايد گذاشت براي ايام ماه رمضان فقط. به طور دائم انسان با قرآن مأنوس باشد؛ لذا مي‌فرمايد: «وَ عَلَيْكَ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ عَلَى كُلِّ حَالٍ»‏ . تعبير اين است: در همه حال، تلاوت قرآن بکن. يعني در سفري، در حضري، در خانه‌اي، در بيروني، هر وقتي به فراغت افتادي، قرآن را تلاوت کن.
البته کسي که حافظ قرآن است، اين بر او آسان‌تر است. براي امثال ماها که حافظ قرآن نيستيم، راهش اين است که بر خودمان فرض کنيم، وظيفه قرار بدهيم که هر روزي، يک مقداري از قرآن را بخوانيم. به گمان من اين جوري خوب است که قرآن را انسان به طور دائم از اول قرآن شروع کند، همين‌طور بخواند تا آخر. همين‌طور که معمول است ميان مردم. علاوه‌بر اين، بخشي از آيات قرآن را يا سور قرآني را به طور مرتب تکرار بکند… مثلاً اگرکسي از آياتي از سوره يونس خوشش مي‌آيد، خوب، سوره يونس را مرتباً بخواند تا حفظ شود، يکي سوره احزاب را خوشش مي‌آيد، يکي سوره بقره را دوست مي‌دارد. آيات قرآن، اين جوري است. يکي سُوَر مسبّحات۲ را دوست داردکه مضامين عالي و مهمي دارد که اهل معنا و سلوک هم توصيه مي‌کنند به تلاوت مسبّحات”سبح لله”،”يسبح لله” که در قرآن است. اين‌ها را مرتباً انسان بخواند. يا سوره[هاي] حَواميم۳ که «حم»‌ها را شامل مي‌شود؛ آن‌ها هم مطالب مهمي [دارد. البته] همه جاي قرآن مهم است، هيچ نقطه از قرآن نيست که حامل مطالب اساسي و معارف مهم نباشد؛ اما بعضي جاها افراد مختلفند و طبايع افراد، يک چيزهايي را بيشتر دوست مي‌دارند. همان چيزي را که بيشتر دوست مي‌داريد، اين را هر روز بخوانيد، تکرار کنيد، تکرار کنيد.
قرآن را هم بايد با خشوع خواند. قرآن را اگر چنانچه بدون خشوع و با غفلت، انسان بخواند، چيزي گيرش نمي‌آيد و گاهي هيچي گيرش نمي‌آيد. گاهي هم خدايي نکرده اثرات عکس مي‌بخشد. قرآن را با توجه، با خشوع، با اعتماد به بيان الهي که خداي متعال به وسيله قرآن دارد با شما حرف مي‌زند. به اين کيفيت، انسان قرآن را تلاوت کند؛ آن وقت، لذت قرآن بر جان انسان مي‌نشيند. اگر کشف کنيم لذت تلاوت قرآن را، واقعاً دست برنمي‌داريم از تلاوت قرآن. مهم اين است که تلاوت قرآن، خودش را به ما نشان بدهد. آن لذاتي که در خواندن آيات و تدبر در آيات الهي در کلمات قرآن وجود دارد، اين لذت را انسان در جان خودش احساس کند. اگر بخواهيم اين حاصل بشود، با خشوع بايد قرآن را خواند.
پي‌نوشت‌ها
۱٫ مقام معظم رهبري -دامت برکاته- در ابتداي درس خارج فقه خود، روايتي اخلاقي را از کتاب شافي اثر مرحوم فيض کاشاني، ص ۸۲۹ قرائت مي ‌کنند و متناسب با اقتضاي زمان، مکان و مخاطبان مقداري شرح مي‌دهند. مرحوم فيض، اين روايت را از کتاب كافي مرحوم کليني; نقل مي‌کند. اين روايت در کافي چاپ اسلاميه، در ج ۸، ص ۷۹ موجود است.
۲ . رسول خدا۶ نمي‌خوابيد تا «مسبحات‏» را تلاوت كند. و مى‌فرمود: در اين سوره‌ها آيه‌اى است كه از هزار آيه برتر است. گفتند: «مسبحات‏» چه سوره‌هايى است؟ فرمود: سوره «حديد، حشر، صف، جمعه و تغابن» مى‌باشد. سنن النبي، علامه طباطبايي، اسلاميه، ص ۳۰۹ ، در برخي روايات سوره اعلي نيز جزء مسبحات شمرده شده است.
۳٫ سوره‌هاى حَواميم هفت سوره پشت سر هم از قرآن کريم سوره ۴۱ تا سوره ۴۶ است: غافر، سجده، شورى، زخرف، دخان، جاثيه، أحقاف.