حضرت ابوالفضل(ع) کعبه اولياء

از آيت الله قوچانى;، چنين نقل شده است:
آيت الله قاضى; در سخنان خود براى‏ خواص مى‏ فرمود: «حضرت ابوالفضل العباس(ع) كعبه اولياست». در سبب اين تعبي ر مى‏ فرمود: حصول جذبه توحيدى خاص براى من به تأخير افتاد… و اين جذبه، لحظه‏ هاى ويژه‌اي است كه بر شخص عارف مى‏گذرد و در آن لحظات است كه تمام اشياي هستى از نظر شخص محو مى‏شوند و نور خالص ‏و حقيقى توحيد بر دل و جانش مستولى مى‏ گردد؛ به طورى كه چيز ديگرى همراه آن مشاهده نمى‏كند و نه تنها وجود خود، بلكه تمام عوالم پيرامون خود را فراموش مى‏ نمايد و اين حالت خاص يا جذبه توحيدى خاص ‏است كه عرفا براى رسيدن به آن، هر چه بيشتر سعى و تلاش مى‏كنند و برخى از آن‌ها به اعمال و رياضت‏هاى باطنى ‏مى‏پردازند تا به اين مرتبه نايل شوند.
ايشان مى‏گفت زمان طولانى بر من گذشت و من در انتظار وصول به اين مرتبه و گشايش آفاق قلبم براى ‏اين نورانيّت توحيدى بودم، تا آن‌كه روزى بر حسب اتفاق، در اول ورودم به شهر كربلاي معلى، به زيارت حرم‏ حضرت عباس(ع) رفتم. همين كه به حرم شريف عباسى رسيدم و به شبكه‏ هاى ضريح مقدس چنگ زدم،‌ ‏ناگهان خود را در وسط انوار توحيد ديدم؛ به طورى كه گذشته و حال و آينده و زمان و مكان و تمام عوالم در برابر من مساوى شد. كاملاً از خودم محو شدم و اين جذبه درونى خاص را درك كردم كه دقايقى چند با من بود و دوام ‏داشت… سپس به خود آمدم و براى تشرف به زيارت امام حسين(ع) به راه افتادم. در نزديكى مرقد آن حضرت، دوباره همان حالت برگشت و ساعتى دوام يافت… و بعدها به طور مستمر همراه من شد… به اين دليل بود كه از حضرت عباس۷ به كعبه اوليا و صلحا تعبير مى‏ كرد.
آيت الحق، ص۳۷۰٫