بسم الله الرحمن الرحیم

کد مطلب: ۹۶/۸۷/۱۲۷

اگر انسان عبادتی را به طور منظم در یک امام‌زاده‌ای انجام دهد، یک حالت دل‌کندن از دنیا برای او حاصل می‌شود. فرقی نمی‌کند این عبادت، نماز یا قضای نماز یا ذکر و غیره باشد؛ اما هیچ چیز مانند نماز برای انسان، انس‌آور نیست.

انسان باید برای شخصیت امام‌زادگان و ارتباط با آن‌ها، احترام قائل باشد. اگر ارتباطی بین انسان و امام‌زاده‌ای ایجاد شد، عنایت و دعا از آن طرف، فوق‌العاده زیاد خواهد بود. اگر این ارتباط به صورت مرتب باشد، ارواح و عالم ارواح به این ارتباط عادت می‌کنند و سزاوار است که آن ارتباط ترک نشود. مثلا یک اربعین، هفته‌ای یک مرتبه منظم به امام‌زاده‌ای برود تا بهره‌اش از آن امام‌زاده زیادتر شود.

 یکی از آقایان می‌گفت: من مدتی به امام‌زاده علي بن جعفر[۱] علیه‌السلام می‌رفتم و بهره‌های فراوانی نیز بردم؛ اما بعد از مدتی نرفتم و به آن امام‌زاده بزرگوار گفتم: شما كه اصلاً سراغ ما نيامديد، من هم نمي‏آيم.

همان شب خانواده‌ام خواب ديد كه درِ خانه را مي‏زنند. خانواده صدا می‌زند: کیست؟ آن آقا مي‏گويند: من علي بن جعفر علیه‌السلام هستم. خانواده در عالم خواب پرده را کنار می‌زند و مي‏بيند يك پيرمرد با محاسن قرمزرنگ و چهره‌ای نورانی است. آن حضرت مي‏فرمايند: آقا منزل تشریف دارند؟ خانواده‏ می‌گوید: نه. مي‏فرمايند: به ايشان بگویيد من آمدم، تشریف نداشتید.

 در امام‌زاده‏ها بركات زیادی هست؛ از جمله حضرت شاه عبدالعظيم حسنی علیه‌السلام که وجود بسيار پربركتی است. اگر كسي يك ارتباطي بين دلش و امام‌زاده‌ای ايجاد شود و به آن زاويه ارتباطی برسد، نباید رها كند. اين ارتباط را بايد محكم گرفت. يكي از نقاط نوراني‌ای كه انسان خير مي‏برد همين نقاط ارتباطي بين انسان و امام‌زادگان یا بزرگان است. آیت الله كشميري رحمةالله‌علیه نیز تأکید داشتند که انسان عملی را برای چهل نفر از اولیای خدا انجام دهد و به آن‌ها هدیه کند.

 ————————————————————————————

[۱]. در روزگاري كه ائمه معصومين ـ عليهم‌السلام ـ در اختناق شديد حُكّام جور به سر مي‌بردند، شيفتگان اهل بيت عصمت ـ علیهم‌السلام ـ به وسيله افرادي آگاه و از جان گذشته با پيشواي محبوب خود در ارتباط بودند و جواب مسائل و مشكلات خويش را از این طريق از امام ـ علیه السلام ـ دريافت مي‌كردند. یكي از افرادي كه با شيوه خاصي توانست ارتباط برادر بزرگوارش، امام كاظم ـ علیه السلام ـ را با مردم حفظ كند و پاسخ سؤالات شيعيان را از امام ـ علیه السلام ـ دریافت دارد، فرزند برومند امام صادق ـ علیه السلام ـ یعنی علی بن جعفر است. گرچه در كتاب‌هاي رجالي و تاريخي از تاريخ تولد وي ذكري نشده، با دقت در بعضي از روايات آشكار مي‌شود كه او از برادر والامقامش امام موسي بن جعفر ـ علیه السلام ـ بيش از يكي دو سال كوچك‌تر نبوده است و تولدش نزديك سال‌هاي ۱۲۹ يا ۱۳۰ هجري است. امام صادق ـ علیه السلام ـ پنج فرزند داشت كه علي كوچك‌ترين آن‌ها بود و در همان اوائل زندگي، پدر را از دست داد و در كنار برادرش امام كاظم ـ علیه السلام ـ رشد نمود و به درجات عالي علمي و اخلاقي رسيد. (معجم رجال الحديث، ج ۱۱، ص ۲۹۱؛ تاريخ قم، محمد بن حسن قمي، ص۲۲۴). حرم این امام‌زاده بزرگوار در گلزار شهدای شهر مقدس قم است.