کد مطلب   : ۱۷/ ۸۵/ ۹۴

حضرت آیت الله بهجت قدس‌سره می‌فرمودند:

تشتت افکار، یک ابتلاء عامي است که همه را از صغير و كبير گرفته است؛

ممكن است كسي به يك روايتي استناد كند كه می‌فرماید: ذكر لاإله الا الله براي دوری از تشتت و وسوسه، خوب است؛[۱] همين طور هم هست؛ چينش حروف ذکر «لا إله الا الله» به گونه‌‌‌‌اي است كه بر تشتت فکر، اثر می‌گذارد؛ زیرا شروع آن ذکر با حرف نفي (لا) است. اين تركيب، تركيب حساب‌شده‌‌‌‌اي است. این معجون و دارو، معجون و داروی خدایي است. زمانی که انسان این ذکر شریف را با نفي شروع مي‌‌‌‌كند، به این معناست كه معبودهای متعدد را نفی می‌کند. يكي‌‌‌‌ از آن معبودها تشتت‌‌‌‌هایی است كه براي انسان وسوسه ایجاد می‌کند.

فرقی نمی کند که تشتت‌های انسان، كار و شغل و درآمد او باشد یا هر چیز دیگری که مي‌‌‌‌تواند برای انسان، بتی باشد که مانع تذكر او شود. نفي (لا اله) و اثبات (الا الله) در ذکر «لا اله الا الله» به گونه‌‌‌‌اي است كه انسان را به توجهات نزديك مي‌‌‌‌كند و اشتغال به اين ذکر، انسان را به تدریج از تشتت، بیرون می‌آورد.

يكي از امتيازات مرحوم آیت الله كشميری قدس‌سره اين بود كه براي دفع خطورات، قاعده داشتند؛ حتي ذكر «لا اله الا الله» را در برهه‌‌‌‌اي از زمان سلوك، براي كنترل كردن قواي تخيلي دستور می‌دادند. ذکر «لا إله الا الله» انسان را از تشتت، نجات می‌دهد. شايد انسان، روز اول که مشغول به این ذكر شریف می‌شود، مقدار زمانی که ذهنش پخش و متشتت نباشد بسیار کم باشد؛ ولی روز دوم و روزهای بعد، بهتر می‌شود.

اما شايد صرف استفاده از این دستور، مشكل را اساسي ريشه كن نكند يا ما نتوانيم استفاده كنيم. راهکار اساسی و عملی اول این است که انسان مركز تشتت فکر را بشناسد كه ضعف قوه خيال او از چه ناحيه‌‌‌‌اي است؛ به طور طبیعی، وسوسه از كانالي نفوذ مي‌‌‌‌كند که ضعف وجود دارد؛ كسي كه در شهوت‌‌‌‌هاي جنسي ضعف دارد، تشتت‌‌‌‌ او هم بیشتر، مربوط به آن امور است. اگر مشکل را از ریشه حلّ کنیم سریع‌تر و راحت‌تر نتیجه می‌گیریم تا اینکه ریشه بیماری پابرجا باشد و ما صرفا با گفتن «لا اله الا الله» بخواهیم آثار بیماری را که خطورات و وسوسه باشد، برطرف کنیم. درمان ریشه‌ای مرکز تشتت که گاهی قوه شهویه است همراه با التزام به این ذکر شریف، خیلی سریع‌تر و بهتر، این بیماری را درمان می‌نماید.

—————————————————————–

[۱] الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرَانَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع- عَنِ الْوَسْوَسَةِ وَ إِنْ كَثُرَتْ فَقَالَ لَا شَيْ‌‌‌‌ءَ فِيهَا تَقُولُ لَا إِلَهَ‌‌‌‌ إِلَّا اللَّهُ‌‌‌‌. (كافي (ط – الإسلامية) ؛ ج‌‌‌‌۲ ؛ ص۴۲۴)