کد مطلب  :  ۲۳/ ۸۵/ ۹۵

روش انبياء علیهم السلام این‌طور بود كه قبل از تبليغ رسالتشان، چهل روز يا بيشتر – چهل روز، حداقل است – در خلوتگاه مي‌رفتند. رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله در غار حراء، بيش از این‌ها بودند.[۱] انبیا به خلوت مي‌رفتند و بر اثر انزوای از مردم و ارتباط با خداي متعال، چيزهايي را كه بايد داشته باشند، براي خودشان كسب مي‌كردند و بعد، وارد اجتماع مي‌شدند. در روایتی از امیرالمؤمنین عليه‌السلام نقل شده است:

في الانفِراد لِعِبادَةِ اللَّهِ كُنوزُ الأرباحِ؛[۲]

در خلوت كردن براى عبادت خدا، گنجينه‌هاى پُرسودى است.

کسانی که مشغول به تحصیل علوم حوزوی هستند، نبايد با اين بخش، بيگانه باشند. اين بخش، اثرش بيشتر است و اصلاً همین بخش است که به علم انسان، بركت مي‌دهد.

علمايي که حائز هر دو جنبه (علم و معنویت) بودند، خيلي موفّق مي‌شدند. البته اگر کسی بخواهد هر دو جنبه را داشته باشد، راه سختي است. انسان بايد ثبات داشته باشد و قوي باشد. خیلی‌ از افراد هستند که بعد از مدتی رها می‌کنند. شيطان، مانع می‌شود و تعداد اندكي از این افراد مي‌مانند. مشكلاتي كه پيش مي‌آيد، همين مشكلات روزمره است؛ اما چه كسي است كه از این مشکلات، خود را عبور دهد؟

این راه، ثبات مي‌خواهد. راه سخت و سنگلاخی است؛ خیلی نشيب و فراز دارد. مرتب بايد التماس كرد؛ مرتب بايد به خدا پناه برد. بعضي گناهان، در را به روي انسان مي‌بندند. بايد آن‌ها را شناخت و كنار گذاشت. انسان باید آن قدر التماس کند تا مورد توجّه قرار گیرد و توفیق به دست آورد.

مرحوم آيت اللّه‌ بهجت شبی از شب‌های ماه مبارک رمضان، به حرم آمده بودند. آن قدر حالت تضرّع و التماس به حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها داشتند كه اگر كسي ایشان را مي‌ديد، به حال ايشان رقّت مي‌كرد. این‌گونه التماس و تضرّع، برای جلب توفیقات، لازم است.

[۱] . امیر المومنین علیه السلام: لَقَدْ كَانَ يُجَاوِرُ فِي كُلِّ سَنَةٍ بِحِرَاءَ فَأَرَاهُ وَ لَا يَرَاهُ غَيْرِي‏ (نهج البلاغة، خطبه ۱۹۲).

[۲]. غرر الحكم: حدیث ۶۵۰۴٫