بسم الله الرحمن الرحیم

کد مطلب:۹۵/۸۷/۱۱۹

اگر حرکت معنوی انسان، قاعده‌مند باشد، می تواند به سبک و روش بزرگان قبل زندگی کند.

آیة الله بهجت قدس‌سره چندین مرتبه می‌فرمودند: «طلاب نجف اشرف در طول هفته، یک غذای پختني حتی تخم مرغ آب‌پز نیز نمی‌خوردند».

امکانات بسیار کم و غذاها خيلي ساده بوده است؛ اما در این زمانه الحمدلله از اين جهت، نعمت‌ها فراوان است. آيا پرداختن به امور شهوي بيش از حدّ، ضرورت دارد؟! آيا ضرورت دارد که دل اطرافیان خود را با یک کلمه مجروح کنیم؟! سيره کدام یک از انبياء اين‌گونه بوده است؟! آن‌ها براي تحمل ناملايمات، مركز قرار مي‌گرفتند و بار دوستان را به دوش مي‌كشيدند.

انسان باید در جوانی امور معنوی را برای زمان پیری ذخيره كند و گرنه بعدا خيلي كم مي‌آورد. ذخيره کردن به اين است كه انسان خودش را بر سنن محمدي صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم منطبق كند. در زمان پيري فقط اين ذخیره است که آسايش مي‌آورد. حداقل‌ها را باید در جواني ملكه كرد.

یادم هست که در ایام جنگ، دلهره عجيبي در شهر بود؛ تا حدی که مردم به خاطر اضطراب بسیار به دكترهاي روان‌پزشك مراجعه می‌کردند. زمانی که وضعيت قرمز اعلام مي‌شد، رنگ‌ چهره‌ها عوض می‌شد. روزی در حسينيه آيت الله بهاءالديني قدس‌سره  بعد از نماز مغرب و عشاء نشسته بوديم كه وضعيت قرمز اعلام شد. طولي نكشيد كه از پشت حسينيه، صداي عظيمي آمد كه شيشه‌هاي منزل ایشان شكست. همان لحظه، ايشان استكان چاي را برداشته بودند و به طرف دهان می‌بردند؛ اما هیچ تغییری در ایشان حاصل نشد و بسیار با آرامش نشسته بودند. معلوم می‌شد که این آرامش از چندین سال پیش برای ایشان حاصل شده است.