بسمه تعالی

کد مطلب:۹۶/۸۶/۱۴۷

چیزی که به ايمان و قواي عقلي انسان عمق مي‏ دهد، ارتباط با قرآن است. ارتباطي كه ما با قرآن داريم، خيلي كم است. دو نسخه‌ای که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم برای ما به جا گذاشتند (قرآن و عترت)،[۱] آخرين نسخه‌ای بود كه سير همه انبياء و رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در آن وجود دارد و به همین دلیل اهل بيت علیهم‌السلام و قرآن را کنار هم قرار دادند.

انسان نبايد از اهل بیت علیهم‌السلام و قرآن عقب بیافتد. عموم مردم زمانی که یک مقدار به جریان اهل بیت علیهم‌السلام اهمیت می‌دهند، از قرآن عقب می‌افتند. چرا باید این‌گونه باشد؟    

خود آن بزرگواران به ما این همه سفارش کرده‌اند که این دو ثقل باید هم‌سو باشد. اهل بيت علیهم‌السلام الگو و چراغي در صراط مستقیم هستند كه بدون اين چراغ‌ها نمي ‏شود حرکت کرد؛ چون راه، ظلمات است. خداوند متعال اين طور قرار داده است كه هيچ كسي از راه ديگري به سمت او نرود. راه يمين و شمال ندارد. فقط راه اهل‌بیت علیهم‌السلام است که انسان را به حق‌تعالی نزدیک می‌کند. امکان ندارد کسی از راه نزدیک‌تری بتواند به حق‌تعالی برسد. همان‌گونه که در بعضی روایات نیز نقل شده است که صراط مستقیم، امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.[۲]

خداوند متعال در بعضي از آيات قرآن، انبیا علیهم‌السلام را به صراط مستقیم سفارش می‌کند. در سوره ياسین مي ‏فرمايد:

إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِین عَلى‏ صِراطٍ مُسْتَقيم؛[۳]

حقّا تو از كسانى هستى كه خداوند تو را به پيامبرى فرستاده است، بر راهى راست [فرستاده شدى].

اين نوع استعلاي بر صراط مستقيم تنها به خداي متعال نسبت داده شده است:

إِنَّ رَبِّي عَلى‏ صِراطٍ مُسْتَقيم‏؛‏^[۴]

پروردگار من بر راه راست است.‏

انسان باید بتواند بین ارتباط با قرآن و اهل بیت علیهم‌السلام جمع كند. ارتباط با قرآن، چه به صورت قرائت، چه تفکر و … بهره زیادی را نصیب انسان می‌کند؛ حتي كسي مجاز نيست بگويد: سواد عربي‏ من كم است. قرآن اين حرف‏ها را برنمي ‏تابد. ممکن است انسان بر اثر ایمان، آن قدر دلش زلال ‏شود كه معانی زیادی از قرآن به دلش منتقل شود كه يك عالِم به اين نوع معانی منتقل نمي‏ شود.

ارتباط بزرگان با قرآن و اهل بیت علیهم السلام 

خدا شيخ محمد جواد شکرین قدس‌سره را رحمت کند. ایشان ساکن مدرسه صدر اصفهان بود و بسیار توحیدی بود. زمانی که باد مي‏ وزید و برگ‌های درختان را حرکت می‌داد، مي ‏فرمود: چه كسي غير از خداي متعال مي‏ تواند اين برگ‌ها را منظم حركت بدهد. ایشان از اين قضايا به يقين توحيدي رسيده بود. وقتي هم برای دیگران بيان مي ‏كرد، باعث قوّت ايمان دیگران بود؛ اما در مقابل بعضی از افراد نیز وجود دارند که شبهاتي ایجاد می‌کنند که هم خودشان گيج مي‌شوند هم خلق خدا را گیج می‌کنند. شبهه از شيطان است. میوه ايمان، آسايش و آرامش است.

افرادِ دل‌سوخته ‏اي بوده‏ اند که گاهی سالیانی در بيابان‌ها برای رسیدن به امام زمان علیه‌السلام از همه چيز مي‏ گذشتند. در مسیر قدیم جمکران به مردی که چهره‌اش آفتاب‌خورده، خسته و روشن بود، برخورد کردیم که می‌گفت: چهل سال است در این بيابان‌ها دنبال امام زمان علیه‌السلام هستم.

خداوند آشيخ عبدالله پياده را رحمت كند. زمانی در حرم بالاسر نشسته بوديم، قرآن را به من داد و گفت: قرآن را باز كن. گفت: چه می‌گوید؟ گفتم: آیه مي‏گوید صبر كن درست مي ‏شود. ایشان گريه کرد و گفت: سي سال است در بيابان‌ها هستم؛ هنوز هم مي‏ گويند صبر كن. ایشان مرد دل‌سوخته‏ اي بود. اواخر عمر، بیماری اوره گرفته بود و كف پاهایش خیلی خارش داشت. می‌گفت: شب‌ها موقع خواب، كف پايم می‌خارد. آن قدر به من فشار می‌آورد که دو تا پاهايم را به هم می‌سایم؛ اما فايده ‏اي ندارد. وقتی از شدت خارش می‌خواهم گریه کنم، يك نفر مي‏ گويد: ساكت! حق نداري گريه کنی.

استمداد از اهل بیت علیهم السلام

همیشه باید اهل استمداد از اهل بیت علیهم‌السلام بود. استمداد از اهل بيت علیهم‌السلام در خود اهل بیت هم بوده است. اميرالمؤمنين علیه‌السلام در جنگ احد از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم این گونه استمداد می‌گرفتند:

يا الله يا الله يا جبرئيل‏ يا جبرئيل‏ يا محمد يا محمد النجاة النجاة.[۵]

بعد هم شیعیان از اهل بیت علیهم‌السلام و حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها استمداد می‌کردند:

يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُ‏، يَا فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ، يَا حَسَنُ يَا حُسَيْنُ سَيِّدَيْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ، يَا مَوَالِيَّ الطَّاهِرِين.[۶]

آیت الله كشميري قدس‌سره مي‏فرمودند: هزار مرتبه لعن بر معاويه (اللهم العن معاوية بن ابي سفيان) برای قضای حاجات خيلي مجرب است و قلب اميرالمؤمنين علیه‌السلام شاد مي‏ شود.

اگر يك توسل قاعده‌مند به اميرالمؤمنين علیه‌السلام بشود، امكان ندارد انسان، دست‌خالي برگردد؛ منتهي ما در كيفيت توسل سُست هستیم؛ و گرنه دنیا و آخرت به دست امیرالمؤمنین علیه‌السلام است. مگر می‌شود انسان چيزي از آن بزرگوار بخواهد و حضرت عنایت نکنند؟!

آیت الله کشمیری رحمةالله‌علیه می‌فرمودند: هر حاجتي داشتم، کنار در حرم اميرالمؤمنين علیه‌السلام مي ‏ايستادم؛ دستم را بلند مي كردم و امیرالمؤمنین علیه‌السلام را مدح می‌کردم و «ناد علیا»[۷] می‌خواندم. هنوز به خانه نرسيده بودم كه آن مشکل حلّ شده بود.

——————————————————————————————–

[۱]. حدیث ثقلین در منابع زیادی نقل شده است از جمله: کمال الدین، ج ۱، ص ۲۳۴؛ بصائر الدرجات، ج ‏۱، ص ۴۱۳؛ البرهان، ج۱ ، ص ۲۰؛ بحارالانوار، ج ۲۱، ص ۳۸۷٫

[۲]. اصول الكافي، ج‏۱، ص۴۳۳٫

[۳]. سوره یس، آیه ۴ و ۳٫

[۴]. سوره زخرف، آیه ۴۳٫

[۵]. الإحتجاج (للطبرسي)، ج‏۱، ص۹۷٫

[۶]. المزار الكبير، ص ۲۵۱٫

[۷]. مصباح كفعمي، ص۱۸۳:

نَادِ عَلِيّاً مَظْهَرَ الْعَجَائِبِ‏		تَجِدْهُ عَوْناً لَكَ فِي النَّوَائِبِ‏
كُلُّ هَمٍّ وَ غَمٍّ سَيَنْجَلِي‏		بِوَلَايَتِكَ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا عَلِي‏