بسمه تعالی

کد مطلب:۹۶/۸۶/۱۶۴

راوی می‌گوید: به دیدار اويس قرنى رفتم، نماز صبح را خواند و مشغول تعقيبات شد و تا اذان ظهر، مشغول عبادت بود. بعد از نماز ظهر، تعقیبات ظهر را انجام داد و همین‌طور نماز عصر را که خواند مشغول به عبادت شد تا شب که نماز مغرب و عشا را خواند و تا نماز صبح روز بعد مشغول بود. بعد، مقداری خواب بر او غلبه کرد؛ دعا کرد و گفت: «اللهم إنى أعوذ بك من عين نوّامة ؛ خدایا! به تو پناه می‌برم از چشم پرخواب ».راوی می‌گوید: «وقتی این دعا را از او شنیدم، گفتم همین برای من کافی است و به خانه خود برگشتم».^[۱]

خيلى‏ از افراد مى ‏گويند: اگر كسى بخواهد اين‌گونه عبادت كند، به هيچ كارى نمى‏ رسد.

این‌گونه عبادت کردن، توفيق مى‏ خواهد و مخصوص اوليای خداست؛ منتهى كسى كه مخالفت مى ‏كند، مي‌خواهد با همان يك ساعت تعقيبات بعد از نماز نیز مخالفت کند. او هشت ساعت و ده ساعت عبادت را رد می‌کند تا نيم ساعت ننشيند يا نبيند كه كسى نشسته مشغول به تعقيبات و عبادت است.

ما عبادات طولانی را نمى‏ توانيم انجام دهیم؛ این کار، كارِ اويس قرنى و حواريين اهل بيت علیهم‌السلام است. آن‌ها بودند که می‌گفتند: «هذه ليلة الركوع»، «هذه ليلة السجود»؛[۲]یعنی يك شب تا صبح در رکوع و یک شب در سجده بودند. گفتن این مطالب آسان است؛ ولى اگر كسى لذت ذكر ركوع را درک نکرد و در هر «سبحان اللّه»‏ كه مى‏گويد عشق نكند و با خداى متعال انس نگيرد، نمى‏تواند چنین کاری بکند. هفتاد بار تکرار ذکر «سبحان الله» سخت است؛ چه برسد به اينكه كسى بخواهد يك شب تا صبح در رکوع یا سجده باشد.

ما از لذائذ محروم هستيم. عالم، عالم مادى است، و ذائقه ما شبيه كسى است كه یک پلاستيك روى زبانش كشيده باشند که هيچ چيزى را حس نمى‏ كند. در برزخ، قيامت و بهشت، اصلاً فضا، فضاى ديگرى است. به حسب بعضى روايات و بعضى از مطالبى كه بزرگان گفته ‏اند، وقتی انسان با اسمی از اسماء خدا مأنوس شد، لذتى به او دست مى‏ دهد كه با هيچ لذتى برابرى نمى‏ كند. اسامى خداوند، انس و لذت مخصوص خودشان را دارند. اصلاً در بهشت هيچ لذتى براى مؤمن بهتر از لذائذ روحى نيست. در همين دنيا هم همین‌طور است. در بهشت است که ذائقه انسان باز مى ‏شود؛ چه در مورد غذا، چه بهره‏ بردارى از نعم بهشتى و چه از انس با اهل بيت علیهم‌السلام.

نقل شده است: كسانى كه در دنيا مشغول به حضرت سيدالشهداء علیه‌السلام بوده‌اند، در بهشت هم مأنوس با آن حضرت هستند. حورى‏ها پيغام مى‏ دهند كه ما مشتاق شما هستیم؛ ولی آن‌ها فقط مشغول نظاره جمال حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام هستند.[۳] چه انسى بالاتر از اين انس؟ امکان این انس در دنیا هم هست؛ منتهى آن‌قدر نفوس ما را خشونت و محبت به دنيا گرفته كه راه را اشتباه می‌رویم.

———————————————————————————————————————————————————————–

[۱]. ر.ک : احیاء علوم الدین، ج۱۵، ص۳۵؛ تاریخ مدینه دمشق (ابن عساکر)، ج۹، ص ۴۴۴٫

[۲]. مکاتیب الائمه (میانجی)، ج ۱، ص۱۴۱٫

[۳]. كامل الزيارات، ص۸۱٫