بسمه تعالی کد مطلب:۲۰۱/ ۸۷/ ۹۶ آیت الله بهجت رحمةاللهعلیه خيلي در قضایای معنوی، موفق بودند. ایشان تا اواخر عمر، هم عبادتشان را داشتند، هم مرجعیت داشتند، هم زندگیشان را میکردند و هم راهشان را ميرفتند. انسان بايد بسیار قاعدهمند باشد تا بتواند اينگونه راه برود. انسان نبايد زیاد صحبت کند و مسيرش را نبايد […]
بسمه تعالی
کد مطلب:۲۰۱/ ۸۷/ ۹۶
آیت الله بهجت رحمةاللهعلیه خيلي در قضایای معنوی، موفق بودند. ایشان تا اواخر عمر، هم عبادتشان را داشتند، هم مرجعیت داشتند، هم زندگیشان را میکردند و هم راهشان را ميرفتند. انسان بايد بسیار قاعدهمند باشد تا بتواند اينگونه راه برود.
انسان نبايد زیاد صحبت کند و مسيرش را نبايد زیاد توضيح دهد. یکی از رفقا ميگفت: اين قضيه [سیر معنوی و سلوک] توجيه شده نيست. عرض کردم که: اين مسير، طبقهبندي است. درست است خداوند يک عناياتي کرده و شما تا يک محدودهاي روشن و توجیه شدهايد؛ ولي از اين پله تا بالاتر خيلي پله هست که هر چه در اين راه نشانت دهند، گر متوقف نشوی و نخواهي شلوغ کني و مطرح کنی، پلههای بالاتر را هم نشانت میدهند. انسان بالاتر است دائماً بالاتر است.
زیاد صحبت کردن، انسان را مشغول ميکند و نميگذارد به مراتب عاليتر بپردازد؛ چون همه چيز به زبان نيست. وقتي يک نفر در جمعي حرف ميزند، در پشت اين زبان، چيزهايي مصرف ميشود. این چیزها وقتي در پايه اول مصرف شد، ديگر جا ندارد که اينها پايه دوم را تامین کند؛ اما اگر سربسته ماند، سرمایهای میشود که برای گرفتن مرتبههای بعدی هم آماده است.
خداوند به حضرت مريم سلاماللهعلیها ميفرمايد:
فَكُلي وَ اشْرَبي وَ قَرِّي عَيْناً فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا؛[۱]
پس [از آن خرما] بخور و [از آن نهر] بياشام و خاطرت را شاد و خوش دار، و اگر از مردم كسى را ديدى [كه درباره نوزادت پرسيد] بگو: من براى [خداى] رحمان روزه [سكوت] نذر كردهام؛ پس هرگز امروز با هيچ انسانى سخن نخواهم گفت.
قنداقه عيسي بر دستش بود و اسم خدا در مشت او بود؛ و خداوند به او ميگويد: بخور و بياشام و چشمت روشن باد؛ اما اگر کسي را ديدي، بگو: من تعهدي کردهام که با احدی حرف نزنم. چرا؟ چون این حرف زدن، يک نوع ضمانت ميآورد، و نگهداري اين حال بسیار حساس است.
حرف که زده ميشود، اتفاقات ديگری ميافتد و باعث زحمت ميشود؛ مردمی هم که نشستهاند و گوش میدهند، فقط گوشهايشان نيست، بلکه نفوس آنها پشت آن است.
البته سکوتی خوب است که به ياد خدا بگذرد؛ خداوند خودش جبران ميکند. خيليها بودهاند که سي سال، چهل سال، سکوت کردند و حالا به دلیل همان سکوت، شنونده پيدا ميکنند؛ فارغ از اینکه حرفهایشان چقدر مهم باشد. کلا سکوت، چيز ارزشمندي است.
——————————————————–
[۱]. سوره مریم، آیه ۲۶٫