بسمه تعالی

کد مطلب:۲۱۶/ ۸۷/ ۹۶

شايد تعريف‌هاي حکمت، مختلف باشد؛ ولي برداشت ابتدايي ما این است که منظور از حكمت، آن چیزی است که ادريس عليه‌السلام داشت، چيزي است که لقمان داشت تا برسد به حواريون اهل بیت عليهم‌السلام که اين مسير را رفته بودند. آن‌ها محصول و حاصلي را که به دست آورده بودند با مطالعه کتب يوناني نبود. کاري که در زمان هارون يا مأمون شد، خيلي با رنگ و بوي اسلامي ربط پيدا نمي‌کند يا اگر ربط پيدا کند از حيثي دور مي‌کند.

آن‌چه از ناحيه‌ اهل‌بيت عليهم‌السلام ارائه شده، لايه به لايه سرپوش روي آن است. از زمان خود اهل‌بيت عليهم‌السلام و بعد از غيبت صغري، روي مطالب، لايه‌هايي مخفي وجود دارد و سرپوش‌هايي روي آن است که تا هر کسي وارد نشود، حتي روايات را هم متوجه نمي‌شود و اصلاً در مسير آن قرار نمي‌گيرد.

کسی که اهل‌بيت عليهم‌السلام به عنوان چراغ هدايت در راه مردم مي‌گذاشتند، کسي بوده است که خودش به چراغي برسد و اين را از زمان اهل‌بيت عليهم‌السلام بکشاند و الآن مردم را در آن فضا قرار دهد، نه اين‌که فقط چند مسأله بلد باشد، یا حتي به اصطلاح مشهور فقهي رد فرع به اصل بکند اما به نورانیت نرسد.