بسمه تعالی

کد مطلب:۲۲۰/ ۸۷/ ۹۶

روزي که مسير شيطان مشخص شد، زورآزمايي او با پيغمبري بود که همه‌ انبيا در صلب او بودند و شیطان برنده شد. عالم شیطان اين‌گونه اقتضا مي‌کند که حق‌تعالي، دست او را باز گذاشته است:

وَ اسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَ أَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَ رَجِلِكَ وَ شارِكْهُمْ‏ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ وَ عِدْهُمْ وَ ما يَعِدُهُمُ الشَّيْطانُ إِلاَّ غُرُوراً [۱]

و هر كدام را كه توانستى با صداى خود منحرف ساز و لشكر سواره و پياده ‏ات را بر آنها گسيل دار و در ثروتها و فرزندانشان شركت جوى و با وعده ‏ها سرگرمشان ساز كه شيطان، جز فريب و دروغ وعده نمى ‏دهد.

شیطان در رگ و خون بني‌آدم جريان دارد. ما جنس شیطان را نديده‌ايم و نمي‌دانيم. بين ما و عالم غيب، پرده‌اي آويزان است که اگر اين پرده کنار برود، خيلي از معارف نصيب انسان مي‌شود. جنس عالم غیب به گونه‌ای است که عبادت و غیر عبادت تبدیل می‌شود به لوازم و ملزومات عالم غیب که یک مؤمن به آن احتیاج دارد. مثلا اگر دو رکعت نماز مي‌خواند، اين نماز بايد يک زمانی برای این مؤمن فایده داشته باشد؛ این نماز الآن به چه صورت مي‌شود؟ کجا مي‌رود؟ چه کار مي‌کند در عالم غيب؟ انبيا و پيغمبر خدا و اهل‌بيت علیهم‌السلام به این‌ها اشاره می‌فرمودند؛ اما گويا، بشر مشغول کار خودش بوده و خيلي این معارف را درک نمي‌کرده است.

در روایتی نقل شده است:

يَا أبَا الْمُنْذِرِ أَيُّ آيَةٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ أَعْظَمُ قُلْتُ اللَّهُ‏ لا إِلهَ‏ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ‏ قَالَ فَضَرَبَ فِي صَدْرِي ثُمَّ قَالَ لِيَهْنِئْكَ الْعِلْمُ وَ الَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ إِنَّ لِهَذِهِ الْآيَةِ لِسَاناً و شَفَتَيْنِ يُقَدِّسُ الْمُلْكَ [لِلَّهِ‏] عِنْدَ سَاقِ الْعَرْشِ؛[۲]

رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم به يک نفر از اصحاب به نام ابا منذر فرمودند: به نظر تو، کدام آيه در قرآن مهم‌ترين آيه است؟ عرض مي‌کند: يا رسول الله به نظر من اين آيه «اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ». حضرت دست مبارکشان را به سينه او زدند و فرمودند: علم گوارای تو باد. بعد فرمودند: این آیه زبان و دو لب دارد که در ساق عرش تسبيح الهي مي‌کند.

از زمان اهل‌بيت علیهم‌السلام و از زمان نزول قرآن، کار بشر اين بوده است که تفسیر آيات الهي را به سمت برداشت‌هاي خود بکشاند و اين، ظلمي است که بر تمام مطالب معرفتي و توحيدي شده است. بشر تا به اين درک نرسد که مطالب را آن‌گونه که نازل شده بگيرد و ارائه کند، مستحق درک حضور نمي‌شود.

گويا به ما گفته شده است: اين راه، اين چاه؛ بايد اين‌گونه شويد، بايد توحيد را خالص بپذيريد، بايد معارف را بيرون از افکارِ القا شده و بيرون از سليقه‌ها بگيريد، بايد در خودتان چراغ روشن شود؛ اگر نشد راهتان طولاني مي‌شود.

اين راهي است که هر چه زودتر برویم، مقصد خلقت را زودتر درک کرده‌ايم، مستحق حضور مي‌شويم، مستحق ملاقات امام مي‌شويم. بشر بايد به اين قضيه برسد و معارف ناب را همان گونه که بوده درک كند؛ ولي متأسفانه شيطان و ايادي او، در عالم خودشان و خودمان با تمام توان وارد شده‌اند که اين برداشتها و بهره گیری صحیح را براي بشريت خلط کنند. شيطان نمي‌توانست جلوي نزول قرآن را بگيرد، ولي جلوي برداشت بشريت را ‌توانست بگيرد؛ از همان وقتي که اهل‌بيت عليهم‌السلام که متن و بطن اين قضايا بودند را کنار زد. اين هم يکي از عللي شد که برداشت‌هاي شخصي جایگزین حقایق آسمانی شود.

—————————————————————————————————————–

[۱]. سوره اسراء، آیه ۶۴٫

[۲]. مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج‏۴، ص۳۳۷٫