کد مطلب  :  ۹۴/۸۵/۱۲

خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید:

سَيَقُولُونَ ثَلاثَةٌ رابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَ يَقُولُونَ خَمْسَةٌ سادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْماً بِالْغَيْبِ وَ يَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَ ثامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ ما يَعْلَمُهُمْ إِلاَّ قَليلٌ فَلا تُمارِ فيهِمْ إِلاَّ مِراءً ظاهِراً وَ لا تَسْتَفْتِ فيهِمْ مِنْهُمْ أَحَدا؛

عده‏ اى مى‏ گويند: سه نفر بودند كه چهارمين آن‌ها سگشان بود. گروهى مى‏ گويند: پنج نفر بودند كه ششمين آن‌ها سگشان بود. همه اين‌ها نديده و نسنجيده است و گروهى مى ‏گويند: هفت نفر بودند و هشتمين آن‌ها سگشان بود. بگو: پروردگار من به عده آنها واقف‏ تر است و جز معدودى عده آن‎ها را نمی دانند. بنا بر اين چندان درباره آن‌ها مجادله نكن و از هيچ كس درباره آن‌ها مپرس.

نکته مهمی که در این آيه وجود دارد، اين است كه خداوند متعال در این آیه، افراد كم‌عقل را که حرف‏هاى متشتّت می ‏زنند مذمت مى ‏كند. کلمه «كلب» در این آیه سه بار تکرار شده است‌ تا این نکته را برساند که مردم به جای پرداختن به نکات تربیتی اصحاب کهف، به سراغ سگ آن‌ها می‌روند. عموم مردم این گونه‌ هستند كه در قضايا به بطن كار نمی ‏پردازند. اصحاب کهف، مسائل توحيدى مهمّی داشته ‏اند که مردم به جای تحلیل این مسائل، مشغول به سگ آن‌ها شده‌اند و به جای پرداختن به نکات تربیتی وآموزنده حکمت‌ها و داستان‌های قرآنی، به مطالب حاشیه‌ای و کم‌اهمیت می‌پردازند.

——————————-
۱) سوره کهف، آیه ۲۲