کد مطلب  : ۳۴/ ۸۵/ ۹۵

یکی از مطالبي كه در قرآن مطرح است و جايگاه خيلي عظيمي هم دارد، این است که جریان حضرت زکریا علیه‌السلام در اول سوره مریم با کلمه «رحمت ربّ» شروع می‌‎شود. در تمام جريان حضرت زكريا علیه‌السلام  سخن از «ربّ» است:

كهيعص ذِكْرُ رَحْمَتِ ربک عَبْدَهُ زَكَرِيَّا  إِذْ نادى‌ رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا قالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَ اشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْباً وَ لَمْ أَكُنْ بِدُعائِكَ رَبِّ شَقِيًّا وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوالِيَ مِنْ وَرائي‌ وَ كانَتِ امْرَأَتي‌ عاقِراً فَهَبْ لي‌ مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا  يَرِثُني‌ وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا قالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لي‌ غُلامٌ وَ كانَتِ امْرَأَتي‌ عاقِراً وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا قالَ كَذلِكَ قالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ قَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ تَكُ شَيْئاً قالَ رَبِّ اجْعَلْ لي‌ آيَةً قالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَ لَيالٍ سَوِيًّا[۱].

ولي در جريان حضرت مريم سلام‌الله‌علیها یک پله بالاتر مي‌رود و از رحمت ربّ، به رحمان منتقل مي‌شود. رحمان، مركز رحمت است. حضرت مريم، قدّيسه و افضل نساء بود که از رحمانیت سخن می‌گوید؛ مي‌فرمايد:

قالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِاالرحْمنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيًّا[۲].

فَقُولي‌ إِنِّي نَذَرْتُ للرحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا[۳].

اين چينش و اين سبك آیات، طبق حساب و كتاب است. بعد به حضرت عيسي علیه‌السلام كه مي‌رسد سخن از لفظ جلاله «الله» است:

قالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتانِيَ الْكِتابَ وَ جَعَلَني‌ نَبِيًّا[۴].

ورود به اسم «الله» قوّت زیادی مي‌خواهد. «عبدالله» بودن كار آساني نيست. «الله» اسمي است که مستجمع جميع صفات کمال است.

سر و كار ما بايد با رحمت الهي باشد. براي رسيدن به رحمت و رحمان، اگر با اهل بيت علیهم‌السلام حركت كنيم، زودتر به نتيجه مي‌رسيم. باید خودمان را زير چتر آن‌ها قرار دهيم؛ زیرا ريزش رحمت، آنجا زياد است. دل هر كسي در هر مقطع زمانی، متمايل به يك یا دو یا سه تن از اهل بيت علیهم‌السلام است. توسل به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها طهارت زیاد و پاكي فكر مي‌خواهد. حضرت سيد الشهداء علیه‌السلام همه افراد را زیر چتر وسیع خود جمع كرده‌اند. آن حضرت، همه را راه مي‌دهند. اين از آثار شهادت حضرت است كه دل مؤمن، با شنيدن اسم حضرت سيد الشهداء علیه‌السلام تكان مي‌خورد.

[۱]. سوره مریم، آیه ۱ تا ۱۰٫

[۲] . سوره مریم، آیه ۱۸٫

[۳]. سوره مریم، آیه ۲۶٫

[۴]. سوره مریم، آیه ۳۰٫