کد مطلب  : ۳۶/ ۸۵/ ۹۵

در وجود هر كس اين نقطه هست كه يك نوع ارتباط با خدا دارد؛ اما این ارتباط در افراد، كم‌رنگ و پررنگ است. حضرت ابراهيم علیه‌السلام در اوج ارتباط با خداوند بود. فردی كه مثل كوه ايستاده است – مانند حضرت ابراهیم – باید مورد امتحانات مختلف قرار گيرد.

وقتي حضرت اسماعيل علیه‌السلام را به قربان‌گاه مي‌برد، در راه مي‌فرماید: «پسرم! من از آن موقعي كه خودم را شناختم، مورد ابتلا و امتحان بودم؛ در آتش انداختن، جريان بت‌خانه و خيلي صدمات دیگر؛ اما هيچ‌كدام مثل اين امتحان نيست كه بايد به دست خودم جوانم را ذبح کنم». اين فرزند چقدر باادب بود كه بلافاصله گفت: «امر خدا را مواظب باشيد تأخير نيفتد؛ من آماده‌ام» و مرتب سفارش مي‌كرد كه امر خدا تأخير نيفتد. حتي مي‌گفت: «چشم‌هاي مرا ببنديد تا مبادا چشمانتان در چشم‌هاي من بيفتد و عواطف، امر خدا را به تأخير بيندازد».[۱]

وقتي حضرت ابراهیم علیه‌السلام خواست اسماعیل علیه‌السلام را ذبح کند، جبرائيل علیه‌السلام گوسفند را آورد و گفت: «خداوند از اين مسأله گذشت». حضرت ابراهيم علیه‌السلام گفت: «جبرائيل! من تعهدي با خدا داشتم كه اگر در اين امتحان پیروز شوم، در قيامت بر بالاترين درجات ثواب صبر بر مصائب بايستم، اين جريان چه مي‌شود؟» جبرئيل رفت و برگشت و شروع كرد به نقل جريان اصحاب كسا و حضرت سيد الشهداء علیه‌السلام به حدّی که حضرت ابراهيم و حضرت اسماعيل بسیار گريه كردند. بعد جبرائيل گفت: «رفیع‌ترین درجات ثواب صبر بر مصائب با گريه بر حضرت سيد الشهداء علیه‌السلام نصيب شما مي‌شود».[۲]

[۱] . قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ‏ قَالَ فَلَمَّا عَزَمَ عَلَى الذَّبْحِ قَالَ يَا أَبَتِ خَمِّرْ وَجْهِي وَ شُدَّ وَثَاقِي قَالَ يَا بُنَيَّ الْوَثَاقُ مَعَ الذَّبْحِ وَ اللَّهِ لَا أَجْمَعُهُمَا عَلَيْكَ الْيَوْم‏. (اصول کافی ج۴، ص ۲۰۸).

[۲]. ترجمه عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏۱، ص۴۲۶ باب ۱۷ سخنان حضرت رضا- عليه السّلام- در باره آيه شريفه «وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ‏».