کد مطلب  : ۵۵/ ۸۵/ ۹۵

در روايات، بسیار به محبّت اميرالمؤمنين علیه‌السلام سفارش شده است؛ اما نه در رواياتى كه نهى از غلوّ مى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنند يا روایاتی که حضرات علیهم‌السلام به خاطر اينكه مردم حدّ و حدودها را خلط نكنند، اظهار شکستگی و تواضع می‌کردند؛ بلکه در رواياتى كه درباره فضائل و مقامات و مراتب عاليه معصومین علیهم‌السلام است. با مطالعه كتب، مى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان اعتقاد به معصومین پیدا کرد؛ اما برای اعتقاد عملى و درك خوب قضيه، اعتقاد به تنهایی كارایی ندارد؛ بلکه شرح صدر، طهارت، تقوا و التزام، لازم است.

انسان‌هایی که روز قيامت وارد بهشت مى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند، كسانى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ هستند كه پيوندى با اميرالمؤمنين علیه‌السلام دارند. کسانی که در مراتب بسیار بالا هستند، در مقابل اميرالمؤمنين علیه‌السلام شکسته‌تر هستند. انسان برای این که اين شكستگى را به اوج برساند، چه كاری باید انجام دهد؟

 خود اهل بیت علیهم‌السلام بايد كمك كنند تا انسان بتواند شکسته شود و به درک برسد. انسان باید در مقابل اميرالمؤمنین علیه‌السلام شكسته و عبد شود. این شکستگی و بندگی در مقابل حضرت علیه‌السلام منافاتى با توحيد خداوند ندارد.

در روایتی نقل شده است: سر يك نفر شکسته بود، به عنوان شکایت نزد خلیفه دوم رفت. خلیفه دوم از امیرالمؤمنین علیه‌السلام قضیه را جویا شد. حضرت فرمودند:

رَأَيْتُهُ يَنْظُرُ فِي حَرَمِ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اللَّهِ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ إِلَى حَرِيمِ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اللَّهِ؛

او را در حرم خداوند متعال دیدم که به ناموس مردم، نگاه می‌کند.

در نقل دیگری آمده است که حضرت فرمودند:

مَرَرْتُ بِهَذَا وَ هُوَ يُقَاوِمُ امْرَأَةً فَسَمِعْتُ مَا كَرِهْت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌؛[۱]

عبور می کردم؛ دیدم این جوان، متعرّض زنی شده است و من چیزی از او شنیدم که مرا ناراحت کرد.

خلیفه دوم به آن شخص گفت:

اذْهَبْ وَقَعَتْ عَلَيْكَ عَيْنٌ مِنْ عُيُونِ اللَّهِ وَ حِجَابٌ مِنْ حُجُبِ اللَّهِ تِلْكَ يَدُ اللَّهِ الْيُمْنَى يَضَعُهَا حَيْثُ يَشَاءُ؛[۲]

برو ای جوان! چشم خداوند در هنگام معصیت، تو را دید؛ او (اميرالمؤمنین علیه‌السلام) دست راست خداوند است که هر جایی اراده کند آن را قرار می‌دهد.

گاهی حرف‌های عجیبی از خلفا نقل شده است؛ مانند همین مورد که خلیفه دوم، حضرت علیه‌السلام را «عین الله» و «یدالله» می‌داند.

برای رسیدن به کمال، فقط یک مسیر وجود دارد و آن هم عبوديت خداوند متعال و درك مقامات اهل بيت علیهم‌السلام است که باعث عاقبت به خیر شدن انسان می‌شود. آنچه در روز قیامت برای انسان باقی می‌ماند، فقط محبّت اهل بيت علیهم‌السلام و پذيرش ولايت و پذیرش الگوهایى است كه تا قيامت و بهشت، باقی هستند؛ این الگوها، اميرالمؤمنين و بقیه اهل بيت علیهم‌السلام هستند. 

[۱] . بحار الانوار، ج ۳۹، ص ۸۸٫

[۲] . بحارالانوار، ج۳۹، ص ۸۸٫