کد مطلب  :  ۷۸/ ۸۵/ ۹۵

واقعاً وجود اهل بيت علیهم‌السلام بركتي بود كه مسیر را برای ما روشن كرد. اهل بيت علیهم‌السلام در تشيّع براي كارها حدّ و حدود قرار داده‌‌‌اند؛ مثلا امام حسن عسكري علیه‌السلام فرمودند:

فَأَمَّا مَنْ‌‌‌ كَانَ‌‌‌ مِنَ‌‌‌ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِينِهِ مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ مُطِيعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ يُقَلِّدُوه‌‌‌؛[۱]

از میان فقها كسی كه دارای صیانت نفس، حافظ دین، مخالف هوای نفس و مطیع اوامر شرع باشد، از او اطاعت و تقلید كنید.

راوي در این روایت مي‌‌‌پرسد: «يابن رسول الله در قرآن، تقليد يهود از علمایشان مذمت شده‌ است. شما كه شيعيانتان را امر به تقليد مي‌‌‌ کنید، چه فرقي بين عوام يهود و عوام مسلمان‌ها است»؟ حضرت مي‌‌‌فرمايند: «عوام يهود با اين كه مي‌‌‌ديدند علمایشان اهل فسق و فجور شده‌‌‌اند، ولی تقليد را ادامه مي‌‌‌دادند؛ اما شيعيان ما اين طور نيستند؛ اگر يكي از علما از مسير ما منحرف شد، مسيرش جدا مي‌‌‌شود».

اين‌گونه نيست كه مردم، چشم و گوش بسته حركت كنند. در طول تاريخ، هر عالمي يك مقدار پايش را كج گذاشته است، مردم او را رها کرده‌اند. در زمان اهل بيت علیهم‌السلام و غیبت صغرا نیز افرادی بودند که از مسیر، خارج شدند. همین مسأله باعث می‌شود اهل تشیّع باقی بماند و افراد و اعتقاداتی که انحرافی هستند، کنار بروند. خيلي از اعتقادات كج در تاریخ بوده كه دوام نياورده است؛ فقط تشيّع است که بر اساس قواعدي معلوم حرکت می کند و دست عنایتی بر سر آن است که تا قیامت ادامه پیدا کند.

[۱] . بحار الانوار، ج۲، ص ۸۸٫