کد مطلب  :  ۷۹/ ۸۵/ ۹۵

گروهي خودشان را اهل محبّت و ديگران را اهل ذكر مي‌‌‌‌دانند؛ در حالی که اهل محبت و اهل ذكر بودن به اين نيست كه اگر کسی تسبیح دستش بود، اهل ذكر باشد و اگر شعرهاي ‌‌‌‌حافظ را بخواند، اهل محبت باشد. اصلاً محبت، فرع بر معرفت است. من اگر خدا را نشناسم، چگونه او را دوست داشته باشم؟ از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است که فرمودند:

الْحُبُ‌‌‌‌ فَرْعُ‌‌‌‌ الْمَعْرِفَه؛[۱]

محبّت فرع بر معرفت است.

محبت، فرع بر معرفت است و معرفت، فرع بر رياضات سخت شرعی است تا نفس از تعلّقات عادي دست بردارد و مستعدّ معرفت شود. در حديث قدسي از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است كه خداوند مي‌‌‌‌فرمايد:

كَذَبَ‌‌‌‌ مَنْ‌‌‌‌ زَعَمَ‌‌‌‌ أَنَّهُ يُحِبُّنِي فَإِذَا جَنَّهُ اللَّيْلُ نَامَ عَنِّي؛[۲]

دروغ مي‌‌‌‌گويد كسي كه فكر مي‌‌‌‌كند من را دوست دارد و چون شب مي‌‌‌‌شود مي‌‌‌‌خوابد و خواب را به جاي من مي‌‌‌‌گيرد.

كسي كه محبت داشته باشد، خواب از چشمش مي‌‌‌‌پرد. بله؛ چنين افرادي كه از عشق خداوند نتوانند بخوابند، اهل محبت هستند.

[۱] . بحار الانوار، ج ۶۷، ص ۲۲٫

[۲] . بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۳۲۹٫