بسمه تعالی

کد مطلب:۲۲۵/ ۸۶/ ۹۶

چهارده معصوم علیهم‌السلام در باطن عالم جايگاهی حقيقي دارند كه با نظام عالم، دفتر مقدّرات، ايمان و شناخت اصل حكمت، گره خورده است. باید ارتباط اهل بیت علیهم السلام با ملکوت عالم را درک کرد.

در خطبة البيان که به امیرالمؤمنین علیه‌السلام منسوب است، حضرت مي ‏فرمايند:

صَارَ مُحَمَّدٌ صَاحِبَ‏ الْجَنَّةِ وَ صِرْتُ‏ أَنَا صَاحِبَ‏ النَّار؛[۱]

محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله صاحب بهشت است و من صاحب جهنم.

در روایت دیگری نقل شده است که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم خطاب به امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرمایند:

يَا عَلِيُّ أَنْتَ قَسِيمُ النَّارِ تَقُولُ هَذَا لِي‏ وَ هَذَا لَكِ؛[۲]

یعنی آن حضرت، سر پل صراط به آتش خطاب می‌کنند که این برای من، آن برای تو.

بزرگان، با اسامی آن بزرگواران تقرّب مي‏جسته ‏اند.[۳] تكرار لفظیِ اسامي معصومین علیهم‌السلام طبق حساب و كتاب است و مربوط است با كلماتي كه خداوند متعال از بهشت برای جبرئیل فرستاد كه بر حضرت آدم بخواند[۴]. اما شناختن اين جايگاه، حد بسیار بالایی از طهارت را لازم دارد.

متأسفانه در هزار سال گذشته، برخی نویسندگان درباره فضائل اهل بیت علیهم‌السلام از ترس غلوّ، در يك محدوده و چارچوبي ‏رفته ‏اند که مطلوب نیست؛ در حالی‌که باید این مطالب در كتاب‌ها به خوبی بيان شود.

نقل شده است اميرالمؤمنين علیه‌السلام در مسجد كوفه روي منبر مشغول صحبت بودند که يك نفر از داخل جمعيت گفت: يا علي! جبرائيل الآن كجاست؟ حضرت يك نگاه به بالا كردند، يك نگاه به سمت راست، يك نگاه به سمت چپ و فرمودند: «أَنْتَ‏ جَبْرَائِيلُ‏»؛ تو جبرئیل هستی. ناگهان آن شخص به صورت پرنده‏ اي شد و از مسجد بيرون رفت. حاضرین در مسجد صدا بلند کردند و گفتند: شهادت می‌دهیم که تو خلیفه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم هستی.[۵]

اهل بیت علیهم‌السلام چه مظلوميتي در اين زمينه داشته ‏اند که اين همه مطالب را بايد مكتوم نگه می‌داشته‌اند.

اگر كسي يك دور روایات اهل بیت علیهم‌السلام را مطالعه کند، خيلي بهره مي‏ برد و برکت زیادی در این کار هست. جملات و كلماتشان پر از حيات است، روح دارد و انسان را به ابعاد و زواياي گسترده حكمت، آشنا مي ‏كند. حضرات معصومین علیهم‌السلام بر ریز و درشت و ظاهر و باطن قضایا، احاطه داشته‌اند؛ لذا افرادی كه راسخ در علم مي ‏شوند[۶] – مثلاً از علماي بزرگ حوزه كه آرام آرام با علوم حقيقي آشنا شدند – بسیار از اين زاويه (کلام اهل بیت علیهم‌السلام) بهره مي ‏برند تا مستقر شوند و آرام بگيرند.

——————————————————————————————————————————-

[۱]. المناقب (للعلوي) / الكتاب العتيق، ص۷۱؛ الزام الناصب، ج۱، ص ۳۸٫

[۲]. تفسير القمي، ج‏۲، ص۳۸۹.

[۳]. … قَالَ لِي عَلِيٌّ يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ فَسَمِّ كُلَّ يَوْمٍ بِاسْمِ اللَّهِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ اذْكُرْنَا وَ سَمِّ بِأَسْمَائِنَا وَ صَلِّ عَلَيْنَا وَ اسْتَعِذْ بِاللَّهِ رَبِّنَا وَ ادْرَأْ عَنْ نَفْسِكَ وَ مَا تَحُوطُهُ عِنَايَتُكَ تُكْفَ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْم ‏… (بشارة المصطفی، ص ۲۴)

[۴]. ر.ک: البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص ۱۹۲٫

[۵]. ر. ک بحار الأنوار، ج‏۳۹، ص۱۰۸.

[۶]. اشاره به آیه ۷، سوره آل‌عمران: «وَ مَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ  وَ الرَّاسِخُونَ فىِ الْعِلْمِ يَقُولُونَ ءَامَنَّا بِهِ كلٌ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا».