«زمزمه سحری»؛يادى از آيت الله كشميرى
حجت الاسلام والمسلمين جعفر ناصرى‏

داشتم زمزمه ‏اى وقت سحر

كه چرا رفته زآه من اثر؟

…..
ديده من ز چه يارى نكند؟        

دل شب آينه‏ كارى نكند؟

…..

بس كه دلخسته‏ ام و افسرده‏        

سيل غم هستى من را برده‏

…..

نه دلم شاد و نه جانم آباد

داد ازين خسته دلى ‏ها! فرياد!

…..
غرقه در فكر و غم و غصه بُدم‏        

كه چه مى‏ خواستم اول، چه شدم!

…..
يادم آمد به زمان‏هاى قديم‏        

كه دلم بود مرا يار و نديم‏

…..
از خدا مى‏ طلبيدم شب و روز        

حكمت و علم و عمل، جذبه و سوز

…..
تا مرا لطف خدا شد هادى‏        

يافتم ز امر پدر استادى‏

…..

وه چه استاد كه از لطف إله‏        

چهره‏اش جلوه اسماءالله‏

…..

خال هندو، رخ كشميرى داشت‏        

صولت حيدرى و شيرى داشت‏

…..

عالم و عارِف و آسوده ز غير        

فارغ از مسجد و ميخانه و دير

…..

لطف بى‏ حد ز كرم داشت به ما        

اين همه بود ز الطاف خدا

…..

چون به كارم گره‏ اى مى ‏افتاد        

مى ‏شدم زود به نزد استاد

…..

كاى همه بود و نبودم! چه كنم؟        

جلوه كشف و شهودم!، چه كنم؟

…..

گره افتاده به كارم، مددى‏        

وه چه دلخسته و زارم، مددى‏

…..

خضر عيسى دم من باش كه دل‏        

شده از تشنگى خويش خجل‏

…..

اى شفا بخش دل بيمارم‏        

مددى كن كه نيفتد بارم‏

…..

ياد او سبز! كه يادم مانده است‏      

 آنچه گفته است و برايم خوانده است‏

…..

نكته‏ هايش همه چون دُرّ و گهر        

همه آيات و روايات سفر

…..

سفر از خويش نه از شهر و بلد        

سفر از كثرت موهوم و عدد

…..

سفرى با قدم صدق و صفا      

 به تماشاى امامان هدى‏

…..

گفت رازى به زبانى ساده

مرد علم و ورع و سجّاده

…..

اندر اين راه كه بس باريك است‏        

تكروى عاقبتش تاريك است‏

…..

چه خطرهاست در اين بيشه كه شير      

 نرهد جز به عنايات امير

…..

من و تو همسفر و همراهيم‏        

در پى وصل و لقاء اللّهيم‏

…..

يا على گوى و بده دست به من‏        

تا برون آيى از این رنج و محن‏

…..

مددى خواسته‏ ام در كارت‏        

هيچ كس را نرسد انكارت‏

…..

دست در دست من ار بگذارى‏        

خویش را هم به خدا بسپارى

…..

راهى وادى جان خواهى شد        

آنچه حق خواسته، آن خواهى شد