کد مطلب : ۶۱/ ۸۵/ ۹۵

جوّ زندگي الآن با جوّ زندگی هزار سال پيش فرق مي‌‌‌‌‌كند؛ ولی خداي متعال احكام دین را براي بشر، فارغ گذاشته است كه بشر بهره ببرد و كمال استفاده را بكند.

مثلا برای عدّه زن – مثلا عدّه وفات شوهر – چینشی شده است که با قواعد معنوي در بطن كار، هماهنگی دارد که خداي متعال و رسول او صلی‌الله‌علیه‌وآله  به این مسأله آگاهی کامل دارند. مصلحت اقتضا مي‌‌‌‌‌كند که زن، بعد از فوت شوهر خود – با توجه به ارتباطي كه این شوهر با زن و بچه و زندگي‌اش دارد – چهار ماه و ده روز، عده نگه دارد؛ چون وقتي این شوهر از دنیا رفت، مدتي طول مي‌‌‌‌‌كشد تا توجّه روح او از زندگي قطع شود. اگر با استفاده از دارو، عده طلاق را – كه بايد سه طُهر باشد – به پانزده روز یا بيست روز رساندیم، عوارض آن را نمي‌‌‌‌‌شود برطرف كرد. ما مشكل خودمان را دو برابر كرده‌‌‌‌‌ايم. نمی‌توانیم بگوییم چهار ماه و ده روز مربوط به سابق بوده است و الآن مشخص می‌شود زن باردار است یا نه؛ در حالی که همه دليل، به خاطر بارداری زن نبوده است. در همان زمان سابق هم اگر زن باردار بود، پانزده روز بعد، تشخیص داده می‌شد؛ ولي مردِ فوت‌شده يك ارتباط و علاقه‌‌‌‌‌اي به زندگي‌اش دارد، يك توجهي به زنش دارد که در آن حال، سزاوار نيست اين زن با مرد ديگري باشد و ازدواج كند؛ زیرا خيلي عوارض بد پيدا مي‌‌‌‌‌كند. بعد از چهار ماه و ده روز، اين ارتباط قطع مي‌‌‌‌‌شود. تا اینکه بعد از يك سال، ديگر مَرد، غيب مي‌‌‌‌‌شود و به سمت سماوات مي‌‌‌‌‌رود؛ ولي در اين چهار ماه و ده روز، ارتباط و توجهش زياد است.

امكانات و عوارض تمدّن، تغييراتي در زندگي مي‌‌‌‌‌دهد؛ ولي بنا بر این نيست كه خداي متعال فقط براي اين‌‌‌‌‌ها برنامه‌ريزي كند. احکام دینی برای بشر بما انّه بشرگذاشته شده است؛ نه براي بشري كه در فلان فصل با فلان رنگ به دنیا مي‌‌‌‌‌آيد. تازه جهات معنوي قضيه، احاطه به بطن قضايا را لازم دارد. اين قضيه طبق حساب معنوي ظاهري چينش شده است و اين قاعده براي همه مردم تا روز قیامت است؛ چرا که احكام دين خداوند، كامل است.