شعر   –  ذكـــــــر الله

اگرت علم حقيقت خواهي

يا كه خواهي ز خودت آگاهي

…

ذكر حق بيعدد و بي حد كن

ياد او بر دل خود ممتد كن

…

ذكر او از تو پليدي ببرد

حجب ظلمت و نوري بدرد

…

علقه نفس جدا خواهد شد

راه تو راه خدا خواهد شد

…

بايدت هيچ ز حيوان نخوري

بر خود اين ترك تو لازم شمري

…

عزلت از خلق كني ايامي

نهراسي دگر از بدنامي

…

صمت را روز و شبان پيشه كني

وز سخن سخت تو انديشه كني

…

بعد از آن ذكر تو را پاك كند

سير روحيت بر افلاك كند

…

انس با ذكر تو را ميگيرد

غير حق در نظرت مي ميرد

…

خاطرات از نظرت دور شود

ذكر و ذاكر همه مذكور شود

…

با زمان دوست شوي يار شوي

همرهش ساعي و سيار شوي

…

لحظه و ثانيه همچون ملك است

ملكي هست كه نامش فلك است

…

لحظه  را تا به ابد پيوند است

هر كه فهميد دلش خورسند است

…

اهل غفلت نبرد بهره از آن

سالهايش گذرد بي سامان

…

سر توفيق اگر مي خواهي

بايدت ثانيه را آگاهي

ما چه غافل ز زمانیم امام

غافل از حضرت آنیم امان

…

این قسمها که خدا خورده به او

سرنخی هست به اسرار مگو

…

شب قدر و سحرِ قول خدا

راز گویی زمان است به ما

…

ساعت و روز شب و برج و بروج

همه خوانند تو را بهر عروج