شعرخضر مسيحاي بهاري‏

به مناسبت رحلت حضرت آيت الله بهجت قدس سره‏

حجت الاسلام والمسلمين جعفر ناصرى‏

اى در كنف رحمت حق سارى و جارى‏        

وى همسفر مرحمت حضرت بارى‏

…..
ميعاد تو كى بود و كجا بود كه امروز        

اين‏گونه شدى از همه خلق فرارى‏

…..
پژمرده شد از داغ تو هر لاله كه ديديم‏        

روحى بدم اى خضر مسيحاى بهارى‏

…..
دل‏مرده ز تاريكى ايام فراقيم‏        

اى جان چه توان كرد به اين ضربت كارى؟!

…..
رحم ار به من امروز نكردى، عجبى نيست‏        

تا خود چه كنى با دل يك دشت قنارى؟

…..
عالَم ارنى گفت و تو لا گفته ‏اى امروز        

رحم آر كه سودى نكند گريه و زارى‏

…..

بشكست سبو، جام تَرك خورد و خُم مى‏        

افتاد ز رونق هنر باده گسارى‏

…..
شد غمكده دنيا و صفا رفت زمشعر        

بيتوته از اين پس به منا ماند و خمارى‏

…..
اى رهبر دلسوختگان! رسم وفا نيست‏        

يك مشت مصيبت‏ زده را هيچ شمارى‏

…..
جمعى به تو مشغول و گروهى زتو فارغ‏      

اين سان شود امروز جدا جنت و نارى‏

…..
آن را كه نصيب از مى توحيد ندادند      

 ترسم كه شود قصه اسفار حمارى‏

…..
گفتى كه در اين باغ تو گل باش و گرنه‏        

جهدى كن و از دست مده مسند خارى‏

…..
يا مرد چنين باش و دل از غير بپرداز        

يا دست مزن در كمر و زلف نگارى‏

…..
«جعفر»! غم ايام از اين داغ چشيدى‏        

پس قدر بدان باقى اين قوم و ذرارى‏
   …..