کد مطلب  : ۴۷/ ۸۵/ ۹۵

تعاريفي كه براي رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله در قرآن آمده، از تعاریف تمام انبياء بالاتر است؛ فقط دقّت مي‌‌خواهد. خداوند مي‌‌فرمايد:

وَ ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمى؛‌‌^[۱]

و آن‌گاه كه تير مى‌‌انداختى، تو تير نمى‌‌انداختى؛ خدا بود كه تير مى‌‌انداخت.

در تفسير مي‌‌گويند: معنای آیه این است که: «خداوند، آن را به هدف رسانيد» و همین‌طور مطالبی اضافه می‌کنند تا با عقل سازگار باشد؛ ولي تعبير، اين است كه اين تيري كه پرت كردي، شما نبودي؛ خدا بود. مي‌‌توانست بگويد: «و لكن الله اصابه الي الهدف». خداوند متعال در این آیه به مقام فنا اشاره دارد؛ يعني شما در عين اين كه شما هستي، ولي شما نيستي؛ يعني يك بار استناد رمي را براي رسول خدا ثابت مي‌‌كند و يك بار همان را نفي مي‌‌كند و به خدا استناد مي‌‌دهد. يعني حركات، آينه‌‌اي از اراده حق است و هيچ چيزي از خودت نبوده است. 

إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحى؛[۲]

گفتار او چيزى جز وحى كه به او نازل مى‌‌شود، نيست.

این آیه درباره گفتار رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله است، و آيه مورد بحث درباره اعمال و رفتار آن حضرت است.

 ——————–

[۱]. سوره انفال، آیه ۱۷٫

[۲] . سوره نجم، آیه ۴٫